Herfstval hoofdstuk 13

Murk doet een brief op de bus en neemt op de terugweg een gratis, bij de buurtsuper te verkrijgen, krant mee. Als hij na tien minuten weer thuis komt, staat moeder huilend in de gang. Zij vraagt hem waar hij al die tijd is geweest.

De televisie schettert de irreële reclameboodschap dat vergrijzing geen probleem is door de ark.

Murk is het daar vaak mee oneens. Vandaag zou het wel weer zo'n dag kunnen zijn.

Murk neemt snel de krant door en blijft hangen op de pagina met faits divers.

Er is een interessant artikel met de kop 'Pindakaascrisis slaat toe'. De schappen van de supermarkten waarop het ontbijtproduct normaal gesproken te vinden moet zijn, schijnen vrijwel leeg te zijn. Het artikel doet melding van huilende, ontroostbare kinderen.

Een ijverige journalist heeft Unilever gebeld, opheldering gevraagd en een verklaring van een woordvoerder losgekregen.

‘We zijn bezig met de instroom van nieuwe pindakaaspotten’, ‘Op die potten staat dan het ik-kies-bewust-logo en die komen pas in de handel als de oude op zijn’, ‘Dit kan leiden tot gaten in de schappen’.

Murk kiest niet bewust voor een ongezonde levensstijl. Hij plukt de dag en viert het leven. Als je gezond leeft, wordt het leven verlengd. Het lijkt dan langer, maar is dan veelal ook langdradiger.

Ruim twaalf jaar eerder heeft Murk met Rob en Maike een overzichtstentoonstelling van Wim T. Schippers in het WillemdeRidderMuseum in Udrecht bezocht.

Hij heeft indertijd nog een pot Calvé pindakaas met een briefje voor de kunstenaar bij de zogeheten Pindakaasvloer, een vloeroppervlak van 45 m² bedekt met een laagje van een paar centimeter van de voedingssmurrie, achtergelaten. Rob en Maaike hebben dit moment fotografisch vastgelegd.

Murk schroomlacht.

''Tegenwoordig zou iemand waarschijnlijk nakend languit in de pindakaas gaan liggen, daar dan een filmpje van laten maken en dat via internet hebben verspreid.''

Het volgend stukje in de krant gaat over een jonge scooterrijder wiens vervoermiddel tijdelijk in beslag was genomen. In die tijd had de politie een peilzender ingebouwd. De jonge bestuurder heeft dat ontdekt en wil hem niet teruggeven. Hij beroept zich op de schending van zijn privacy.

Murk schrikt. Het moet toch niet gekker worden. Zitten er binnenkort ook zendertjes in bierblikken verstopt, waarmee het spoor dat alcoholisten door de stad trekken kan worden gevolgd?

Er ligt een kaartje in de brievenbus. Een ongeadresseerd, door TNT-post verspreidde boodschap van GedoigiaBel, waarin wordt gemeld dat je nu overal kan Dongelen.

Als je meer wil weten moet je volgens de tekst tot Dongeldag wachten. Maar je kunt ook op internet kijken wat er achter deze mededeling schuil gaat.

Murk legt de kennisgeving op de stapel met ander reclamedrukwerk. Misschien is het wat voor ma. In huize Hemelsoet gaat zij over de spraakverwarring.

Er is ook nog een brief van de belastingdienst. Op de envelop staat met vette letters: ''Dit schrijven onmiddellijk openen.''

Het is een dwangbevel voor moeder. Murk mailt meteen naar Jacqueline, het financiële brein van de familie Hemelsoet. Zij voert immers het bewind over ma.

Jacqueline is boos. Zij heeft al zo vaak geschreven en gebeld dat men haar moeder niet langer lastig moet vallen. Alles loopt, sinds moeder ernstig dementeert en zij ma's financiën beheert, via haar.

Ze neemt de telefoon nog maar eens ter hand en krijgt een vrouw aan de lijn die haar vraagt de papieren betreffende de bewindvoering nogmaals op te sturen. En ondertussen moet de aanslag dan nog wel gewoon worden betaald. Vermeerderd met herinnerings- en aanmaningskosten.

Jacqueline mail Murk terug: ‘Je schijnt alleen maar bij de belasting te kunnen werken als je IQ lager is dan de salarisschaal waarin je bent ingedeeld’.

Murk gaat naar de Spinozadag in Fantasio. Als hij daar aankomt, hangt er een groot bord 'uitverkocht' op de deur. Spinoza heeft blijkbaar inmiddels de populariteit van een popster bereikt.

Omdat hij later die dag de jaarlijkse herdenking van de geboortedag van Spinoza wil bezoeken, blijft Murk in het centrum.

Hij loopt langs de Vondelkerk. Er zitten geen bekenden op het bankje.

Murk besluit de film Vox Populi te gaan bekijken.

De regisseur van de rolprent, Eddy Terstall, werkt net als Spinoza met scherp geslepen lenzen en heeft van het spitsvondige, door hem zelf geschreven, scenario een leuke film gemaakt.

Na de film is er nog genoeg tijd over om in het stadsarchief de film over de jaren ’40 te bekijken voordat de herdenking op de Gerard Durlachermarkt begint.

Op weg naar de plechtigheid ontmoet Murk een groepje blonde vrouwen die met een stadskaart in de hand vertwijfeld om zich heen staan te kijken.

Als hij hen vraagt of hij wellicht kan helpen, krijgt hij de verbijsterende vraag: ''Waar staat het pijltje met ‘u bent hier’ op deze kaart?''
Het lukt Murk de vrouwen de weg te wijzen.

Murk is net op tijd bij het standbeeld van Spinoza om de inspirerende toespraak van de burgemeester te kunnen horen.

De avond valt. Murk prijst de dag nog maar even niet. Hij weet niet hoe hij ma thuis zal aantreffen.

Hij is op tijd om het Sinterklaasjournaal te kunnen kijken. Ma lijkt vrolijk en is redelijk helder.

Murk is zelf ook heerlijk helder. Hij heeft geen tijd gevonden om bier te drinken.

Na het eten kijken Murk en moeder naar Dit Was de Dag die is Geweest.

Frans Bromet, de maker van de realitysoap Buren, heeft nu ruzie met zijn eigen buren.

Hij heeft hen tegen hun wil voor een documentaire gefilmd en zij beginnen nu een rechtszaak.

Als een van de Wilde Coyotes, de razende reporters van DWdDdiG, hen met draaiende camera benadert en vraagt wat ze van de programmamaker vinden, reageren de buurtjes gepikeerd.

''Wilt u onmiddellijk van ons tuinpad gaan, we hebben niets over onze buurman te zeggen.''

Daarna schuift Patrick Lodiers bij Matthijs van Nieuwkerk aan. De programmamaker is net terug uit de Verenigde Staten waar hij een Emmy Award heeft gekregen voor het programma de Grote Donorshow. Het programma heeft de prijs gewonnen in de categorie nonscripted.

''Niet helemaal terecht natuurlijk,'' denkt Murk hardop. ''Het was toch in scene gezet?''

Bij de beelden van de aankomst van de BNN-voorzitter op AdriaanvanDisAirport wordt luid ‘Emmy, Emmy, Emmy’ gescandeerd.

''Wie is Emmy?'' vraagt ma Hemelsoet. Murk geeft maar geen antwoord.

Lodiers vertelt over de prijsuitreiking en verzucht dat je sneller een Emmy dan een nieuwe nier krijgt.

''Je moet iemand wel een erg warm hart toe dragen als je hem een orgaan geeft,'' mijmert Murk.

Het blijft een dag met weinig echt nieuws. Het journaal opent met kroonprins Willem Alexander die een rekest van een groep Friezen in ontvangst neemt.

Omdat zijn voorouders van de Fryske tak van de Oranjes zijn, denkt de leider van de delegatie dat hij wel open zal staan voor hun verzoek om meer zelfbeschikkingsrecht.

Murk zet koffie. Hij kan de trommel met amandelbroodjes niet vinden. Deze blijken door ma in de koelkast te zijn gezet.

Als hij in de huiskamer terugkeert, hoort hij nog net dat er een run op kunstgebitten is, omdat protheses nog tot het begin van het komende jaar als buitengewone uitgave van de belasting kunnen worden afgetrokken. De nieuwslezer zegt dat de gebitten als warme broodjes over de toonbank vliegen.

Het amandelbroodje dat Murk juist aan het verorberen is, smaakt hem ineens een stuk minder.

Prinses Maxima heeft, in aanwezigheid van enkele dwaze moeders, het eerste exemplaar van een boek, dat over het Wereldkampioenschap voetbal 1978 in Argentinië handelt, in ontvangst genomen.
Voetballers en andere topsporters maken zich zelden druk over politiek, omdat zij constant bezig zijn zo goed mogelijk te presteren. Je kan ook nauwelijks van hen verlangen dat ze het doel, waar ze soms jaren naar toe hebben gewerkt, laten schieten.
Dat resulteert dan in uitspraken zoals Wim Suurbier tijdens het kampioenschap van '78 maakte.
''Ik zie hier geen verdwenen mensen.''
Dat is volgens Murk een beetje dom.
Rinus Michels zei ooit dat voetbal oorlog was, maar heel soms kan voetbal ook een klein beetje vrede brengen. Duitsers en Britten kwamen met kerst tijdens het eerste jaar van de Eerste Wereldoorlog uit hun loopgraven en voetbalden samen.

Murk schakelt over naar het programma van Peter Rudolph de Vries.

Vanavond is de uitzending met het oude bad dat Jacqueline aan het programma ter beschikking heeft gesteld.

Een Italiaanse agent heeft een onschuldige, die over zijn balkon was geklommen om de ingang van een discotheek te bereiken, neergeschoten. Nadat hij zijn vergissing bemerkte, heeft hij zijn wapen in een oud bad, dat als bloembak dienst doet, verstopt.

Als het bad in beeld komt, zit ma al te slapen.

Ze schrikt wakker van Murks enthousiaste kreten.

''Kijk, ma, je oude bad! Het is als plantenbak gebruikt. Er zit een pistool onder de aarde verborgen.''

Moeder is ontstemd.

''Wat! Heeft Jacqueline toestemming gegeven mijn bad voor criminele zaken te gebruiken?''

In zijn haast om een verklaring af te leggen, verhaspelt Murk het beroep van de televisiespeurneus.

''Om de misdaad te bestrijden, ma! Peter R. de Vries is een misdaadverslagpleger. Het is voor een reconstructie.''

Moeder wenst hier niet langer getuige van te zijn en beent foeterend de kamer uit.

''Het is een sensatiezoeker. En dat met mijn bad!''

Een uur later gaat Murk ook maar naar bed. Hij droomt die nacht van dwaze moeders. 

 Naar het volgende hoofdstuk  

  Inhoud Roman Seizoensgebonden    

  Terug naar de thuispagina